Choinka. Jestem, jaka jestem

Takie wdzięczne ilustracje, a takie niewdzięczne do robienia im zdjęć! Okładka matowa, w środku połysk. Kolory nasycone, głębokie - z przyjemnością zawieszam oko na ilustracjach, wzruszam się, czytając: Z dedykacją dla lasów, pamiętając, że w tym roku leśne zakątki ratowały nas jakby podwójnie. Czy to książka świąteczna oby? Czy całoroczna?

Choinka. Jestem, jaka jestem (tekst i ilustracje: Yuval Zommer, tłumaczenie: Katarzyna Biegańska, Wydawnictwo Dwukropek)

W natłoku zimowych premier nie przegapcie opowieści o małej jodełce, która... okazała się niewystarczająca. Dla ludzi. Dla osób, które przyszły po świąteczne drzewko. Choinka sama siebie oceniająca jako brzydki i mały iglak zostaje sama i zaczyna rozmyślać, czy wszystko z nią w porządku, czy jest taka, jaka miała być... Zaczyna się smutno, kończy się pięknie, bo jodełka znajduje przyjaciół, dzięki którym powraca jej wiara w siebie. Choinka rośnie - dosłownie i w przenośni. Pojawia się akceptacja, miłość i radość, a po drodze jest magiczny, świąteczny czas. Króciutka opowieść dla najmłodszych z miłymi dla oka ilustracjami poleca się do czytania i rozmowy o tym, czego pragnie każdy z nas, co jest ważne, co daje, a co zabiera pewność siebie.
Fajna, ale przyznaję szczerze, że zamówiłam dla ilustracji. Zamówiłam, mimo że (kto mnie zna, ten wie) ciężko znoszę rymy... Nawet dopytywałam, czy w oryginale też był rym. Był! Ja niezbyt lubię ten tekst, wywalam się na nim, czytając głośno. Może brak mi doświadczenia, bo jednak rymów staram się unikać. Nie zmienia to faktu, że opowieść mi się podoba, a tekst? Dopowiadam po swojemu. Prozą, nie wierszem.